Hovudteksten er trykt bokstavrett etter AM 323 fol., og variantane bokstavrett etter det varianthandskriftet som står fyrst.
Grafiske variantar, som for eksempel rund r, er ikkje registrerte. Det er heller ikkje ligaturar. Kapitélar er særskilt markerte etter vokal.
Store og små bokstavar blir attgjevne etter handskriftet. Det same gjeld interpunksjonen.
Oppløyste forkortingar er kursiverte og attgjevne normalisert.
Ord eller bokstavar som er eliminerte eller ikkje sette inn på open plass, er markerte som i eksemplet mann.
Linjeskift i handskriftet er markert med /. Sideskift er markert med \\, og sidetalet står mellom \ og \, f.eks. \19r\.
Det er vist til kapitteltal i bind 2 av Norges gamle love ved Rudolf Keyser og P. A. Munch. Inne i teksten er nytt kapittel markert med # pluss kapittelnummer, #2.
Manglande tekst er markert med {…}.
Tilføyingar over eller under linja blir markerte med heva eller senka skrift, som i «heva» og «senka»
Som variant reknar vi all variasjon som potensielt endrar meiningsinnhaldet.
Alle tillegg eller utelatingar blir tekne med. Det blir alltid opplyst om det dersom kapitteloverskrifter manglar.
Ombytingar eller flyttingar av enkelte ord eller fraser blir normalt ikkje tekne med. Større flyttingar, som av kapittel, blir tekne med.
Utbyting av eit ord med eit anna blir normalt teken med.
Variasjon i kasus, numerus, tempus eller modus blir rekna som variant.
Variantane står med notenummer etter dei aktuelle orda/periodane i hovudteksten, og sjølve varianten står som note nedst på den aktuelle sida. Når noten gjeld føregåande ord eller sekvens, er det ikkje mellomrom framfor notenummeret. Elles er det mellomrom før og etter notenummeret.
Når ikkje anna er markert, gjeld notenummeret nærmaste føregåande ord. Når noten gjeld meir enn eitt ord, blir det normalt markert med [ i hovudteksten framfor fyrste ordet i den sekvensen noten gjeld. Når noten gjeld ein sekvens der det allereie er [ inne i sekvensen, blir starten på sekvensen i noten markert med frå, som her tyder «frå og med».
Når ein lesemåte i variantapparatet finst i fleire handskrifter, er skrivemåten den som finst i det handskriftet som er nemnt fyrst.
I variantapparatet er handskriftene fyrst ordna alfabetisk etter bokstavsignaturane, dinest etter stigande talsignatur. Det er sett semikolon mellom handskrifter frå ulike redaksjonar, og komma mellom handskrifter av same redaksjon. I det siste tilfellet blir hovudbokstaven (B, O, T, N, X) ikkje teken opp att, dvs. at «Ba, b, c» tyder «Ba, Bb, Bc».
Dei variantane som manglar i eitt eller fleire handskrifter, blir sette til slutt.
Tekst på moderne norsk er på nynorsk og er kursivert.
I variantapparatet er det opplyst om lakunar i eit handskrift.
I variantapparatet er det opplyst om start/slutt for kvart blad i fragmenterte handskrifter.
Boken er utgitt av Nasjonalbiblioteket
Last ned hele boken til mobil/nettbrett i .epub-format eller som .mobi. Du kan også skrive ut boken som .pdf eller html.
Noreg var i forhistorisk tid eit bygdesamfunn, men i mellomalderen blei små sesongdrivne handelsplassar etter kvart større og meir etablerte, og i ein periode var Bergen den største byen i Skandinavia. Livet i byane var annleis enn på bygda, og det var tidleg behov for ei særskild lov for byane. Bylova til Magnus Håkonsson Lagabøte (1238–1280, konge av Norge 1263–1280) blei vedteken i 1276 og erstatta eldre lover som handla om byar og sjøfart, dei fleste av desse er no tapte. Magnus Lagabøtes bylov er ei viktig historisk kjelde, og gjev eit rikt innsyn i byordning og handel i dei norske mellomalderbyane.
Bylova kom sist ut på norrønt i 1848 ved Rudolf Keyser og P. A. Munch. Denne nye utgåva kollasjonerer mellom anna eitt handskrift og seks fragmenterte handskrifter som Keyser og Munch ikkje har brukt, samt eit fullstendig variantapparat.
Fyll ut e-posten din under så vi kan varsle deg når nye verk publiseres.
