Ein gjetargut finn ein liten orm i graset og tek han med til den stolte jomfrua Lyselin, han trur ormen er gull. Ho legg ormen i ei kiste, men etter eit par dagar veks ormen, slik at kista sprengest. Ormen legg seg i fanget til jomfrua. Det blir sendt bod til friaren hennar, danerkongens son. Han segler til Island der jomfrua held til, og får det rådet av ein liten brunfole at han skal velte seg i tjøre og fjøresand. Denne blandinga fungerer som ein framifrå rustning, og etter hard kamp drep danerkongen lindormen. Jomfru Lyselin inviterer danerkongens son til å «eta af fat með meg / og sova út með mi siðe» (Landstad [1853] 1968: 145), men helten avviser tilbodet, han har andre planar.
Det er likevel ikkje usannsynleg at balladen opphavleg har enda med bryllaup mellom jomfru Lyselin og danerkongens son, slik ein skulle vente. Den noko overraskande vendinga med at danerkongen avviser jomfru Lyselin, kan ha blitt lånt inn frå den danske balladen «Gralver kongesøn» (Utsyn: 19). Ein av dei om lag tjue norske variantane inneheld det som kan vere den opphavlege sluttscenen, og rundar av med bryllaup mellom jomfru Lyselin og danerkongens son. Bugge let trykke denne teksten i Danmarks gamle Folkeviser, og her lyder siste strofe slik:
De va’ jomfrúva í Íseland,
ha’ forvunni all sín harm:
í natt söve hó í höieloft
på kungssónens arme
(DgF III: 798–799).
Bugge skriv at han høyrde visa i denne forma av ei gamal kone i Fyresdal i Telemark, men nemner henne ikkje ved namn. Ho heitte Jorunn Targjeisdotter Kåsa (1771–1859), og Bugge skreiv opp to balladar etter henne i 1857. Den eine av desse, «Hemingen og gygra» (TSB E 144), trykte han som A-tekst i Gamle norske Folkeviser (Jonsson & Solberg 2011: 575–576, Bugge [1858] 1971: 6–10). Elles er alle tekstvariantar av «Lindormen» skrivne opp i Telemark. Landstad trykte balladen i Norske Folkeviser (Landstad [1853] 1968: 139–145).
«Lindormen» byggjer på gamalt forteljestoff og viser såleis tydeleg motivlikskap med Soga om Ragnar Lodbrok, ei fornaldersoge frå om lag 1300. I soga blir det fortalt om jarlen Herrud og den vakre dotter hans, Tora Borgarhjort. Tilnamnet hennar kjem av venleiken, «ho var so mykje venare enn andre kvinnor som hjorten er venare enn andre dyr,» heiter det i Severin Eskelands omsetjing (Soga om Ragnar Lodbrok 1944: 19). Ein dag sender jarlen ein liten lyngorm til henne som gåve, og ho legg ormen i ei eske, med gull som underlag. Men ormen veks over alle grenser, og det same gjer gullet. Ormen legg seg i ring kring huset, slik at ingen vågar å kome nær staden. Jarlen gjer då kjent at den som kan drepe ormen, skal få både dotter hans og gullet som ormen ligg på. Vikinghelten Ragnar Lodbrok får kjennskap til dette. Han lagar seg lodne skinnbukser (brøker) og kappe, og kokar dei i bek, og dessutan velter han seg i sanden. Med denne kledebunaden kan ikkje ormen skade han, Ragnar Lodbrok drep draken og gifter seg med Tora.
Substantivet lindorm har ingen ting med treslaget lind å gjere, men kjem av norrønt linnr (m) = orm. Aasen skriv at lindormen er ein «Slange av fabelagtig Størrelse», og som fabeldyr er lindormen i slekt med draken. Det er elles verdt å merke seg ein påfallande skilnad mellom ormeskildringa i fornaldersoga og i balladen. I balladen representerer ormen i mykje sterkare grad eit seksuelt-erotisk trugsmål mot den stolte jomfrua. I fleire variantar heiter det såleis at ormen berre vil kvile mellom jomfrua sine kvite små bryst. Landstad nøyer seg rett nok med å skrive at ormen legg seg i fanget hennar.
Utsyn 27
CCF 2 A, B 1–73, C: I, D Ragnars táttur, E Ragnars táttur, F 1–62, G 1–70
DgF 24
TSB E 156: Lindormen
Oppskrift: Udatert av ukjend samlar etter ukjend songar, ukjend stad.
Orig. ms.: NB Ms fol 1803 g:H, 3–8.
Oppgjeven tittel: En Anden vise
*
1. Aa de va en litten Hyring gut
han vogta fe under lie
so Fant han den lede lindar orm
so laagt uti grase mon Skrie
– Fe naa ligger ormen i Iseland udi Floden –
2. So tok han up den lede lindarorm
han Tænkte naa de va guld
so bar han den heim te stolte Lyselin Stolte Jomfrue
ho va naa so Dydefuld Kongens datter af Islande.
3. so tok di naa den Alternativ lesemåte: Stolt Lyselin tok den ledeAlternativ lesemåte: Lede lindarorm
aa lagde den i en Kjste
di tænkte de va guld
den ‹…› i dagene too
Kjsten va sond aa ormen paa Golve Spila
for kista brast uti stykki –
4. Aa de va naae den lede lindarorm
han vi inkje andensteds vileAlternativ lesemåte: liggje
hel up paa Jomfruens brøsterAlternativ lesemåte: til hende boort ‹…›
der ville den ormen qvile.
5. So sente di baa Ette PelanAlternativ lesemåte: Belan
so høgt uponder LieAlternativ lesemåte: Øy
om han vil kje komme te Iselandi
aa vinne de vene viveAlternativ lesemåte: Møe
6. So sentte di baa te PelandAlternativ lesemåte: Belar
so høgt uponder AaAlternativ lesemåte: Lid
om han vi kje komme te Iselandi
aa vinne de vene m‹aar›
7. De va Daner konjen søn
han va kje kon 15ten Aar
naae vi eg Rejse te Iselandi
Aa vinne de vene maar
8. De va Aarine aa de Forgylte Fløj
di bar de her ner te straando
Aa de va Danner konjens søn
daa ville han Rejse af laando
9. So bat de up de Forgylte sejl
so høgt i Forgylte Raa
han vil kje segle paa bonkjen Struke
fe han Islandi saag
10. De va Daner konjen søn
va 15 mile Paa Hav
de vil eg fe sanden sige
han hørte de ormemaal
11. De va lille bron Folen
han kona mannemaal
du maa hava hændan af hare graastejn
aa Jartae utaf staal
12. Fyste velter du deg utti Kjøru
aa so utti Fjøru sand
de vil eg Fe sanden sige
æ bet hel Brønje aa bandAlternativ lesemåte: brand
13. De va naae den Skjøne Jomfruga
o seg ut af vinduet saag
aa de va Danner konjens Søn
han kom der Rians i gaar
14. Aa de va naae den lede lindarorm
han ut av vindøjet Rand
aa de va lille bron Folen
han lejkar Paa viden sand
15. Aa de va naae den lede lindarorm
han lagde seg i en Ring
Aa de va lille bron Folen
han Dansa der trint omkring
16. Di sloges udi dage
di Sloges udi toe tre
Soli Fik kje Paa Nutan Skjne
fe Røjkjen af ormebloe
17. Aa De va Daner konjens søn
stak orme hovue paa et Spjut
de helsar Lyselin Stolte Jomfrue
at ho vi kaama her ut
18. Tak Haver Daner konjens søn
som løste meg af den Qvide
naae maa du Etta af Fate mæ meg
Aa sova ut mæ mi sie
19. Aa tak have Daner konjens søn
som løste meg af den Harm
naa maa du Etta af Fate mæ meg
Aa sova utpaa min arm
20. De va lille bron Folen
han kunna manne tækje
teke du FrugaAlternativ lesemåte: Stolte Lyslin af Søndeliborg
de Skjer deg slet ingio Lyke
21. Aa eg Heve meg i Jomfru Fest
Kjeisarens Dotter af Rome
Qvor den Gaang at de Dagas i øst
ho venttar meg komma hiem
22. Aa de va Daner kongjens søn
han lyfte paa Højan hat
hav naa tak Lyselin Stolte Jomfrue
aa hav naa Tusin God nat
*
Strofene er ikkje nummererte i oppskrifta.
Etter siste strofa står det to strofer som kan setjast inn ein stad etter strofe 7:
Aa de va Daner Kongens Søn
han Red over bekar aa Fløe
aa de va naa den Orme Tærna
va svøbt i Skarlagen Rød
Naa vi eg Reise af landet udt
Om eg den Sille Døe
eg hev inkje bonni som græte Fe meg
Aa inkje mi Festar møe
TSB E 156: Lindormen
Oppskrift: 1856 av Sophus Bugge etter Olav Ansteinsson Syning og Ingebjørg Targjeisdotter Sandvik, Mo, Telemark.
Orig. ms.: NFS S. Bugge I, 176–178 (reinskrift).
Oppgjeven tittel: Lindarormen. II.
*
1. Eg va meg ein líten fehyrding,
eg voktar mitt fé under líde,
så fann eg fat på dæn líten yrmling,
b. han rann av inn í eitt skyggi.Alternativ lesemåte: a: å visste ‘kje anna hell dæ va’ gull
– Fordi ligger ormen í Íseland úti flóden. –
2. Så tók eg dæn på min vottetummi
å visste ‘kje anna hell dæ va’ gull,
å sente’n ti frúva í Íseland,
ho æ så f{r}dýdefull.
3. Ho la’ dæn på sin kistebotn
a. å visste ‘kje anna hell dæ va’ gull;Alternativ lesemåte: b: íblant anna røde gull
han ha’ kje legi hot daganne tríAlternativ lesemåte: b. tvo,
fyrre kista dæn va’ full.
4. kun i b. Å dæ va’ ho frúva í Íseland,
ho sýntes, dæ va’ stór under,
at ormen út ígjenom dynninne rann,
å kista hennes va’ sunde.
5. Å tvý såAlternativ lesemåte: b. si vorre deg ormen
alt fyre diAlternativ lesemåte: b. díne falske listir,
han du ville ‘kje arsta liggje hvile,
hell miggjom jomfruens hvide små bryster.
6. [Å tvý så vorre deg ormen]
[alt fyre di falske] rå
[du ville ‘kje arsta hvile,]
[hell miggjom jomfruens] bryste småAlternativ lesemåte: b. hell dær som skjøn jomfruen låg
7b. Å dæ va’ ho frúva í Íseland
sí boir ho sente kring land,
dæn som kunna henar fy lindarormen frí,
si’ vinne dæ liljevand.
8. Ho sender boe ti belar
att bådi vítt å breitt;
å dæn, som ville ti Íseland
sko vinne så vént eitt vívAlternativ lesemåte: ei møy (2den Gg.).
9b. Å dæ va’n Daniel kungens søn
han salar út gangaren grå:
«no vi’ eg meg ti Íseland
å kungens dotteri få.»
10. «Å vælkomen Daniel kungens søn
å vælkomen hít ti me:
no hev eg nýtt øl í kjelleren
å blanda í dæ klåre vín.»
11. «Eg æ’kje um ditt nýtt øl í kjelleren
å inkje um ditt klåre vín;
men hori æ dæn leike-lindarorm,
som hev gjort deg så stórt eitt mén?»
12. «Å høyrer du Daniel kungens søn,
hot eg seie deg må,
å må eg meg upp i høieloft
å seia dæn ormen ifrå?»
13. Å dæ va no hass góe moder,
ho rådde’n dæn góe rå:
«å stikk din kjortel i kjørraAlternativ lesemåte: b. Å du velter deg fyst í kjøru
å så í hvídan sandAlternativ lesemåte: b. fjøresand for hvídan sand,
detAlternativ lesemåte: b. å det vil jeg for sanningen sige,
æ’ sterkarAlternativ lesemåte: b. bærre hell brynjeband.»
14. Han stakk sin kjortel í kjøra
å så í hvídan sand;
det vil jeg for sanningen sige
æ sterkar hell brynjeband.
15. «Å høyrer du dæ du leike-lindarorm,
hot eg seie deg må:
her æ komi en herteSamlarkommentar: Efter Meddeleren et ikke længer brugeligt Ord; han gjætted sig til Meningen af Sammenhængen. útí vårs går,
som lyster deg ormen at sjå
16. Å dæ va’ den leike-lindarormAlternativ lesemåte: b. líten lindarorm,
han út igjenom dynniAlternativ lesemåte: ímót en for út ígjenom dynni rann,
å dæ va’ Daniels gangarenAlternativ lesemåte: b. gangaren grå
han langt uppå vollen sprang.
17. Å dæ va’ den leike-lindarorm,Alternativ lesemåte: b. liten lindarorm
han út ígjenom dynni fløAlternativ lesemåte: b. han lå då til å blés,
å dæ va’ Daniels kungens søn,
han langt uppå vollen ré.Samlarkommentar: (b kunde ei mér af visen)
18. Å dæ va’ no dæn leike-lindarorm,
han leika så lett umkring la’ seg dær í en ring,
å dæ va’ Daniels gangaren,
han leika så lett umkring.
19b. Å dæ va’n Daniel kungens søn
han kjeme seg ríand í går,
å dæ va’n líten lindarorm
han út fy dynninne låg.
20. Å dæ va’ Daniel kungens søn
han lét sitt sværi brå,
han høggji no ti dæn leike-lindarorm,
så hovui falt luten ífrå.
21. «Hav takk Daniel kungens søn,
som ha’ frælsa meg frå dæn harm,
no må du rå fyri Íseland
å sova uppå min arm.»
22. [«Hav takk Daniel kungens søn,]
[som ha’ frælsa meg] for dæn kvíe,
[no må du rå fyri Íseland]
[å sova] innmæ mí síe
23. «Eg hev meg ei festarmøy,
ho búr dær sør undi øy;
å kvor dæn dag for østen dag,
så væntar ho meg heim.»
*
Strofene er nummererte i oppskrifta.
Ved tittelen står det: (meddelt af a. Olav Syning, b. Ingebjør Sandvik, som sagde, at hun havde lært Visen af Olav) Der a og b har ulik tekst i heile verseliner, markerer Bugge kven hovudteksten er etter. Markeringane og variantane er førde som noter her, med Bugges bokstavar.
Strofene er nummererte i oppskrifta. Nokre heile, unummererte strofer frå Ingebjørg står i ei eiga kolonne på s. 177 i oppskrifta, utan tilvising til kor dei skal setjast inn. Her er desse sette inn der det høver best med handlinga. Dei har fått eigne nummer, og difor avvik nummereringa noko frå Bugges. Desse strofene står med ein «b» etter strofenummeret.
TSB E 156: Lindormen
Oppskrift: Udatert av Georg Olavus Greve etter Tor Sveinsson Hovdekleiv/Sopanstad, Kviteseid, Telemark.
Orig. ms.: NFS G. O. Greve 2, 36–39.
Oppgjeven tittel: Ormen paa Iseland.
*
1. De va dan lisle hyringgút,
han vogta sítt fe onde líe,
saa fant han dan lede líndarorm
saa laagt uti grase mónn skríe.
– Fe naa ligge ormen i Iseland uti floden. –
2. Saa tóg han upp dan lede líndarorm,
aa tænkte sill vera gull,
saa bar en heim te Lýselin stolten jomfru
hó er saa dygdefull.
3. Saa tóg hó den lede líndarorm
aa lagd en udi en kiste
aa tænkte sill vera gull,
men ormen paa golve spíla,
aa kisten den blei sund.
4. Aa de va den lede líndarorm,
han ville ikje aensted hvile,
hell uppaa jomfruens brøste de smaa,
der ville den ormen hvile.
5. Saa sente di baai te Pelann,
saa høgt uppónder aa,
om han vill ikje komma te Iselandi
aa vinne den vene maar.
6. Saa sænte di baai te Pelann,
saa høgt uppónder líe,
om han vill ikje komma te Iselandi
aa vinne de vene víve.
7. Aa de va Danerkongens søn,
var kónn femten aar:
naa vi eg reise te Iselandi
aa vinne den vene maar.
8. Naa vi eg reise te Iselandi,
om eg sille fe degAlternativ lesemåte: fé der døy,
eg heve kje boni som græt itte meg
aa inkje mi vene møy.
9. Saa vatt en upp de silkjesegel,
saa langt udi have di sætte,
di ville kje segle paa bónkjen strúke,
før Iseland bar imót skjæfte.
10. De va Danerkongens søn,
va femten míle paa hav;
de vil eg for sanningen sige,
han hørte de ormemaal.
11. De va hans lille brónfole,
han kónna mannemaal;
du maa hava hændann av hare graasteinn
aa hjartai uta staal.
12. Fyste vælter du deg uti kjøró,
aa saa uti fjørusand,
de vil eg for sanningen sige
æ bet hell brønje aa band.
13. De va Danerkóngjens søn,
han styrde sitt skip telanns;
aa de va lille brónfolen,
han leikar paa hviden sann.
14. Aa de va den lede líndarorm,
han uta vindøyae rann;
aa de va lille brónfolen,
han leikar paa hviden sann.
15. Aa di slóges udi dage,
aa di slóges udi tó,
sóli fekk ikje paa nútanne skíne
fe røykjen av ormebló.
16. Aa de va den lede lindarorm,
han lagde seg i en ring;
aa de va lille brónfólen,
han dansade trínt omkring.
17. Aa de va Danerkóngjens søn,
han mónne sitt svære rykkje,
saa høggje en ormens høvue av
aa derte i tusen stykkje.
18. Aa de va Danerkóngjens søn
stakk ormehøvue paa eit spjút;
de hælsar Lyselin stolte jomfru,
at hó vi koma herút.
19. Takk have Danerkongens søn,
som løste meg av den kvíe,
naa maa du eta av fate mæ meg
aa sova út mæ mí síe.
20. Aa takk haver Danekongens søn,
som løste meg av dan harm,
naa maa du eta av fate mæ meg
aa søva ut paa mínn arm.
21. Aa de va den lille brónfolen,
han kónna mannetækkje:
teke du frúga av Sønderlíborg,
de skjer deg slet ingja lykke.
22. Ja eg heve meg ei jomfru fæst,
keisarens dotter av Rómm,
kvor dan gong de dagar i øst,
hó væntar meg koma hjem.
23. Aa de va Danekongens søn,
lyfte paa høyan hatt:
far naa vell Lyselín stølte jomfrú,
aa hav naa túsen gónatt.
*
Strofene er ikkje nummererte i oppskrifta.
G. O. Greve gjorde ei avskrift for Sophus Bugge (NFS S. Bugge VIIIc, 477–481), og der skriv han: Meddelt af Thor Sveinsson Sopanstad af Høidalsmo
Boken er utgitt av Nasjonalbiblioteket
Last ned hele boken til mobil/nettbrett i .epub-format eller som .mobi. Du kan også skrive ut boken som .pdf eller html.
Kjempe- og trollballadane skildrar meir enn andre balladar kamp og strid. Nokre er relativt realistiske og skildrar dramatiske konfliktar mellom sterke menn. Ære, makt og rikdom er sentrale verdiar, og helten går bokstavleg tala over lik for å leve opp til forventningane som blir stilte til han. Kvinnene står på sidelina i desse visene.
Trolla dukkar rimelegvis opp i dei eigentlege trollballadane. Slike viser minner ein heil del om undereventyr, både når det gjeld handling og tematikk, gjerne ved at ei kongsdotter er teken i berg. Så blir det heltens oppgåve å drepe trollet og fri ut kongsdottera, noko han alltid greier med glans.
Fleire av kjempe- og trollballadane byggjer på motiv i den norrøne litteraturen, ikkje minst fornaldersogene. Alle desse visene har norsk/vestnordisk opphav.
Mange av desse balladane har tidlegare vore publisert enkeltvis, men er no samla i denne boka.
Fyll ut e-posten din under så vi kan varsle deg når nye verk publiseres.