XXVII.

Sterke er vonde Tankar; der er ikkje Raad for dei.

62Rædsla ringar meg inne. Der er ingen Veg ut. Eg kjenner det store Myrkre, at det kjem sigande, sigande, som Skodda inn av Have, og sveiper meg inn, og fører meg burt, dit, der ingen frelsande Arm naar lenger.

Hjelp! Aa, kvi ropar eg paa Hjelp, naar der er ingen som høyrer.

Kvi er du ikkje,
at eg kunde knefalla for deg,
og rope av mi Naud,
av mi djupe Naud,
og du vilde svara,
og døma meg,
og lata dine Toreslag
brulta;
og eg fekk gjera Bot,
og forklaare deg alt,
og du vilde skyna det,
og hjelpe meg,
og taka Rædsla fraa meg.

Kvi er du ikkje?
Kor vart du av?
63
Vart du lei oss;
kunde du ikkje bu her meir?
Vart me for ureine for deg,
for smaae;
vart det for laagt under Lofte
i Hjarto vaare,
for trongt, for kvævt;
fekk du ikkje Rom i Sjæler
som vart til Pengetaskur,
og Reknestykke;
og i Himmelen vart det kje verande
for all den Eim av Blod,
og all den Os av uleule] mugne; bederva Tankar;
og du drog deg burt,
og gav Verdi fraa deg?

Sandeleg,
eg er ikkje den burtkomne Son;
men du er ein burtkomen Fâr;
og ingen vaagar lenger aa venta deg att;
men av alle dine smaae er du saart sakna.

Men du er.
Eg kjenner deg.
64Du er Lovi,
Livslovi,
den ubrigdelege,ubrigdelege] uforanderleg
i Gaar, i Dag,
i alle ÆvurÆvur] fleirtal av æve: evighet den same.
Du er ikkje mild,
du er ikkje harm;
du er det nakne Fjell,
kald, høg, bratt;
og du ser ikkje,
og høyrer ikkje;
og ditt Hjarta er Malm;
og der er Is um ditt Hovud.

Difor er eg dømd.
Og der er ikkje Raad.
Der er ingen aa ropa til,
og ingen som kann gjeva meg ei Hand,
naar Stundi kjem,
og Svartedjuve lèt upp sin Svelg
og gaper.

Og Rædsla ringar seg
um mitt sjuke Hjarta
65som ein kald Orm;
og mine Rop
og min skjelvande Sukk
døyr i Notti.

Boken er utgitt av Det norske språk- og litteraturselskap

Last ned

Last ned hele boken til mobil/nettbrett i .epub-format eller som .mobi.
Du kan også skrive ut boken som .pdf eller html.